శిశిర క్షోభ

శిశిర క్షోభ 

పసిడి జిలుగుల పట్టు పీతాంబరమొకటి 

ఉషః కాంతిన మా మేనియలపై నేసి 

తమ పనితనానికి తామెంత 

మురిసిపోయినవో! ఆ సంధ్యారుణ కాంతి పుంజాలు 

వర్ణాంగినులై, మోదక లాలసాన 

ఆ గాలికి విందు జేయు పూబాలలు 

మోమంత విప్పారిన కన్నులతోడ 

రాయంచలై మా తోడ నూయలలూగే 

కాలివ్రేళ్ళపై కదలక నిలబడిన 

మాతృమూర్తి క్షుద్భాధను 

కాదనక దీర్చే ప్రమోదమొక్కవైపు 

పచ్చగా మాలో పరవళ్ళు ద్రొక్కుతుంటే,

ఇంకో వైపున ఆయమ కాలివ్రేళ్ళపై వాలి 

ఇంత కాలమూ భుజాల మమ్ము మోసిన 

ఋణం తీర్చుకోవాలనుంది 

కాలం కలిసొచ్చింది!

మాలోని హరితమిప్పుడు సువర్ణమయింది 

కాలివ్రేళ్ళ మా ఆశ పండి రాలిన ఋణాలతో 

శిశిర క్షోభ వచ్చింది! వనానికి. 

*********