Wednesday, November 21, 2012

మృతాభిసారికుడు

మృతాభిసారికుడు 

వాడు సామాన్యుడు కాడు 
సంధ్యారుణ కాంతి పుంజాలను కన్నుల దాచిన వాడు 
అమావాస్య నిశికే తిమిరాన్ని అరువీయ గల అంతరంగమున్నవాడు 
సగం దేహాన్ని గోతిలో పూడ్చుకుని 
నిత్యమా మృత్యువుతో బేరసారాలాడేవాడు  
అవును! వేదన వాడి జీవన నాదమని తెలీక 
ఒక్కో పోగునూ వాడింకా జాగ్రత్తగా అల్లుతూనే పోతున్నాడు 
నవజీవన నాదం కోసం వెదుకుతూ 
గతకాలపు వైభోగానికి నీళ్ళోదలలేక 
అమాయకంగా కన్నీళ్ళోదులుతున్నాడు 
నిజం!వాడు సంస్కృతికే సంస్కృతిని నేర్పిన వాడు 
వొంటిపై ఇంద్రధనుస్సు వర్ణాలను తెచ్చిన వాడు 
జలతారు వెన్నెల జిలుగులను అగ్గిపెట్టెన పెట్టి 
ఈ లోకాన్నే అబ్బురపరచినవాడు  
కాదు కాదు వాడిప్పుడు నిదురను వెలివేసి 
స్వప్నాలను ఉరిదీసినవాడు 
పొట్ట చేతపట్టుకున్నా బిచ్చమెత్తలేని అభిమానధనుడు 
వేదనను తీరని వాంఛలను పడుగు పేకలుగా 
తనపై తానే అర్ధాయుష్షు వస్త్రాన్ని నేసుకుంటున్న 
మృతాభిసారికుడు.
*********

4 comments:

  1. Good, title and poetry both are in different manner.

    ReplyDelete
  2. చాలా చాలా బావుందండి. చేనేత కార్మికుల జీవితం ఏ దశ నుండి ఏ దశకు చేరుకుందో చాలా చక్కగా వ్యక్తపరిచారు.

    ReplyDelete
    Replies
    1. శర్మ గారు ముందుగా నా బ్లాగ్ కు స్వాగతం మరియు మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు

      Delete